شد.اوپدرش را می دید که راجع به عاشقی اوبی تفاوت است وخیال می کردکه عقل

پدرش نمی رسدواین مساله را درک نمی کند لذا روزی پدر را سرزنش کرد وگفت:

جان پدرتوجلوه ی خوبان ندیده ای              روی چون ماه وزلف پریشان ندیده ای

نشسته ای به گوشه ای ازدردعاشقی           آن دم رسیدن جانان ندیده ای

پدرش که بسیار سخت کوش وباتجربه بودگفت:

جان پسر تو سفره ی بی نان ندیده ای          جنگ عیال و گریه ی طفلان ندیده ای

نشسته ای به گوشه ای از درد،قرض خوار   آن گه ز در رسیدن مهمان ندیده ای