همه ما خودمان را چنين متقاعد ميكنيم كه با ازدواج زندگي بهتري خواهيم داشت،

وقتي بچه دار شويم بهتر خواهد شد، و با به دنيا آمدن بچه هاي بعدي زندگي بهتر...

ولي وقتي ميبينيم كودكانمان به توجه مداوم نيازمندند،خسته ميشويم.

پس می گوییم بهتر است صبر كنيم تا بزرگتر شوند.آنوقت شرایط بهتر می شود 

فرزندان ما كه به سن نوجواني ميرسند، باز كلافه ميشويم، چون دايم بايد با آنها

سروكله بزنيم . مطمئناً وقتي بزرگتر شوند و به سنين بالاتر برسند ، خوشبخت

خواهيم شد.بعدبا خود ميگوييم زندگي وقتي بهتر خواهد شد كه :

همسرمان رفتارش را عوض كند،يك ماشين شيكتر داشته باشيم،بچه هايمان ازدواج

كنند،به مرخصي برويم و در نهايت بازنشسته شويم...

حقيقت اين است كه براي خوشبختي ، هيچ زماني بهتر از همين الآن  وجود ندارد.

اگر الآن نه،پس كي؟ زندگي همواره پر از چالش است.بهتر اين است كه اين واقعيت

رابپذيريم وتصميم بگيريم كه باوجود همه اين مسائل،شادو خوشبخت زندگي كنيم.

خيالمان ميرسد كه زندگي،همان زندگي دلخواه ، موقعي شروع ميشود كه موانعي

كه سر راهمان هستند ، كنار بروند ، مشكلي كه هم اكنون با آن دست و پنجه نرم

ميكنيم،كاري كه بايد تمام كنيم،زماني كه بايدبراي كاري صرف كنيم، بدهيهايي كه

بايد پرداخت كنيم و ...بعد از آن زندگي ما، زيبا و لذت بخش خواهد بود ! بعد از آنكه

همه اينها را تجربه كرديم، تازه مي فهميم كه زندگي، همين چيزهايي است كه ما

آنها راموانع ميشناسيم. اين بصيرت به ماياري ميدهد تادريابيم كه جادهاي بسوي

خوشبختي وجود ندارد.خوشبختي، خودهمين جاده است.