پسربچه ای از مادرش پرسید:چرا تو گریه می کنی؟مادر جواب داد برای اینکه من

زن هستم.او گفت:من نمی فهمم!مادرش اورا بغل کردوگفت:تو هرگز نمی فهمی

بعد پسربچه از پدرش پرسید:چرا به نظر می آید که مادر بی دلیل گریه می کند.

همه زنها بی دلیل گریه می کنند!این تمام چیزی بود که پدر می توانست بگوید.

پسربچه کم کم بزرگ و مرد شد.اماهنوزدرشگفت بود که چرا زنهاگریه می کنند؟

سرانجام او مکالمه ای با خدا انجام دادو وقتی خدا پشت خط آمد،او پرسید:خدایا

چرازنهابه آسانی گریه می کنند؟خدا پاسخ داد:وقتی من زن را آفریدم،گفتم او باید

خاص باشدمن شانه هایش را آنقدر قوی آفریدم تابتواند وزن جهان را تحمل کندو در

عین حال شانه هایش رامهربان آفریدم تاآرامش بدهد.من به او یک قدرت درونی دادم

تاوضع حمل و بی توجهی که بسیاری اوقات ازجانب بچه هایش به او می شودرا تحمل

کند.من به او سختی رادادم که به او اجازه می دهدوقتی که همه تسلیم شدند او ادامه

بدهدو از خانواده اش به هنگام بیماری و خستگی و بدون گله و شکایت مراقبت کند.

من به او حساسیت عشق به بچه هایش را در هر شرایطی حتی وقتی بچه اش او را به

شدت آزار داده است ارزانی داشتم.من به او قدرت تحمل اشتباهات همسرش را دادم.

سرانجام اشک را برای ریختن به او دادم.این مخصوص اوست تا هروقت که لازم شد از آن

استفاده کند.بنده ی من می بینی که زیبایی زن در لباسهایی که می پوشدودر شکلی که

داردیابه طریقی که موهایش راشانه می زند نیست.زیبایی زن باید در چشمانش دیده می شود

چون دریچه ای است به سوی قلبش، جایی که عشق سکونت دارد

ارسالی از وبلاگ طاووس بهشت